Zaburzenia równowagi stanowią istotny problem dla pacjentów z chorobami narządu ruchu i pracujących z nimi lekarzy ortopedów i fizjoterapeutów. Część tych pacjentów stanowią chorzy po urazach (skręceniach, zwichnięciach, złamaniach), których leczenie zachowawcze jak i operacyjne wiąże się z czasowym unieruchomieniem, koniecznością odciążania kończyny, stosowaniem różnego rodzaju ortez stabilizujących czy opatrunków gipsowych. Ma to ogromny wpływ na funkcjonowanie aparatu mięśniowo-więzadłowego, a przez to na problemy z utrzymaniem równowagi. Kolejną grupę stanowią chorzy leczeni z powodu choroby zwyrodnieniowej stawów. Podstawowym zabiegiem operacyjnym w przypadku choroby zwyrodnieniowej stawów biodrowego i kolanowego jest endoprotezoplastyka stawu. Ból pooperacyjny i brak zaufania do kończyny operowanej wpływają na upośledzenie kontroli stabilności postawy stojącej. W trakcie fizjoterapii pacjentów ortopedycznych ogromne znaczenie ma odbudowa czucia głębokiego, gdyż każda operacja podobnie jak uraz niszczy część mechanoreceptorów i powoduje zaburzenia odczuwania pozycji stawowej i kontroli równowagi.